Κυριακή 10 Ιουνίου 2007

Aesma Daeva - The New Athens Ethos


Aesma Daeva
The New Athens Ethos

Μερικές φορές αμφισβητώ το κατά πόσον είμαι πνευματικά υγιές άτομο όταν ακούω κάτι. Για παράδειγμα αυτό το album των Aesma Daeva. Δεν λέω οτι έχουν κάτι το κακό οι ίδιοι ή η μουσική τους, αλλά εκ των πραγμάτων σε ποιούς απευθύνεται αυτό (εκτός απο μένα δηλαδή);

Ας το παραδεχτώ: οτιδήποτε μου εξάπτει το εθνικό φρόνημα (ολόκληρο τίτλο album μας αφιέρωσαν, αμ πως;) απολαμβάνει ένα κάπως μεγαλύτερο μερίδιο της προσοχής μου. Απο αυτή την άποψη αν το album λεγόταν: “The New York Yankees” δεν θα του αφιέρωνα και τόσο χρόνο.

Όμως το album ονομάστηκε όπως ονομάστηκε (και καλώς ονομάστηκε έτσι να προσθέσω) γιατί η μουσική αυτή όχι απλώς παραπέμπει, αλλά σε σημεία πιστεύεις οτι ίσως να έχει όντως σχέση με το πως ήταν η μουσική των αρχαίων!

Καλά, είναι προφανές οτι δεν υπήρχαν ηλεκτρικές κιθάρες εκείνα τα χρόνια, αλλά είναι λες και το συγκρότημα ταξίδεψε πίσω στον χρόνο, “ξεπατίκωσε” μελωδίες της εποχής και αποφάσισε να μας τις περάσει για δικές του απλά αλλάζοντάς τες λιγάκι με το να προσθέσει ηλεκτρική κιθάρα. Όμως παιδιά το οτι αντιγράψατε φαίνεται! Αντιγράψατε!


Οπότε πως είναι ο δίσκος; Κάμποσα κομμάτια είναι instrumental, και τα υπόλοιπα με αιθέρια γυναικεία φωνητικά (καθόλου άσχημα). Η μουσική σε γενικές γραμμές είναι ακουστική, λιτή, απαλή μέχρι υποτονική, ατμοσφαιρική, πραγματικά σε μεταφέρει. Και εκεί που δεν το περιμένεις (όχι σε όλα τα κομμάτια) ξεκινάει το χώσιμο της ηλεκτρικής και των drums και αναρωτιέσαι πως πρέπει να νιώθεις. Είναι ξαφνικό, παράταιρο, καταστρέφει την ατμόσφαιρα που δημιουργεί και μειώνει τις πιθανότητες να ενδώσει κάποιος στο άκουσμα. Όμως σε κάποιο επίπεδο πιστεύω οτι λειτουργεί. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς, γιατί τότε δεν θα είχα επιστρέψει σε αυτό το album δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά.

Τουλάχιστον πιστεύω οτι η μπάντα πέτυχε από εμένα αυτό που ήθελε. Μια αντίδραση αρχικής αποστροφής αλλά χτίσιμο ενδιαφέροντος στην συνέχεια. Όπως όταν ανατριχιάζεις όταν βλέπεις ένα τροχαίο δυστύχημα αλλά η περιέργεια (;) σε σπρώχνει να σταματήσεις να το δεις και απο κοντά. Έτσι είναι παιδιά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: