Wi-Fil Fine

Μα τι είναι αυτό το πράγμα με το Wi-Fi; Από ένα πρόσφατο ταξίδι στο εξωτερικό, διαπίστωσα πως καφετέρια δίχως ασύρματη σύνδεση θεωρείται ντεμοντέ. Η ανάπτυξη και ταχέα εισροή της τεχνολογίας στα σπίτια μας, μας ανάγκασε (όπως τόσες άλλες φορές) να αποκτήσουμε νέες συνήθειες, είτε μας αρέσει είτε όχι. Συνήθειες που ως επί το πλείστον, ζούσαμε και χωρίς αυτές… Πόσο χρήσιμο είναι τελικά το e-mail, το e-banking , το e-conferencing και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο 'e';
Απάντηση: Πολύ. Δεν είναι ότι σπουδάζω πληροφορική (τρομάρα μου!), και ότι μ' αρέσουν τα gadgetάκια. Μέχρι και ο παππούς μου θα πληρώνει το λογαριασμό του ΟΤΕ από το ίντερνετ σε 2-3 χρονάκια. Είναι ευκολία, πώς να το κάνουμε. Είναι όμως τόσο χρήσιμα ώστε να σπαταλούν τόσο μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μας;
Απάντηση: Φυσικά και όχι! Είναι γνωστό ότι η υπερβολή κάνει κακό παντού, πάντα και πάντοτε (εκτός αν πρόκειται για μπύρα). Δηλαδή ο τυπάς που κάθεται απέναντι μου με το laptop και γράφει σαν μανιακός τι θεωρείται;

- Busy μέχρι αηδίας που δε μπορεί να πάρει ανάσα από τη δουλειά.
- Cool. Αφού έχω laptop Pony Laio (δεν κάνουμε διαφήμιση…), γιατί να μη το μοστράρω; Είναι στο αίμα του…
- Freak. Καμένος ρε παιδί μου. Είναι στην ίδια θέση από το προηγούμενο βράδυ τα μεσάνυχτα. Σκαλίζει, φτιάχνει, ράνει, από 'δώ από 'κει… αλλά ποτέ δεν ικανοποιείται. Γι' αυτό υπάρχει το cyber sex.

Απ' την άλλη, και οι τρεις παραπάνω περιπτώσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ότι αυτοί οι άνθρωποι ψυχολογικά υπήρχαν και πριν την εμφάνιση των υπολογιστών.
Ο πρώτος θα ήταν ο αγχώδης τύπος με κουστούμι και γυαλάκι που θα έτρεχε συνέχεια να προλάβει κάτι και θα του φεύγανε τα χαρτιά από το χαρτοφύλακα του. Ο δεύτερος θα έκοβε βόλτες (συνήθως σε πολυσύχναστους χώρους και στους ίδιους κάθε φορά) με κανένα Ford Gran Torino του '80 με τη μουσική στη διαπασών. Ο τρίτος θα πέρναγε όλη του τη μέρα στο υπόγειο του σπιτιού του, διαβάζοντας βιβλία αστροφυσικής, φτιάχνοντας ιδιοκατασκευές, άντε και να έριχνε και κάνα μάτι στα γυναικεία εσώρουχα της απέναντι ταράτσας για να το ρίξει λίγο έξω.
Άρα, εν τέλει, η τεχνολογία δεν εισήγαγε κάτι νέο στη ζωή μας. Απλά εμείς μεταλλαχθήκαμε. Σαν να πέσαμε στη παγίδα της. Απολύτως φυσιολογικό, θα μου πείτε. Όμως, με τέτοιες δυνατότητες και τέτοια ευκολία που μας προσφέρει, απλά μας βοήθησε ακόμα περισσότερο ώστε… να χειροτερέψουμε. Αυτό που αγαπήσαμε μας έγινε έμμονη ιδέα. Τα όνειρα μας έγιναν αυτοσκοπός. Η αποτυχία, εφιάλτης και η διασκέδαση διάλειμμα από τη καθημερινότητα.

Σαφώς και προς την ίδια κατεύθυνση οδήγησαν κι άλλοι παράγοντες. Απλά, πρώτη φορά πιστεύω βιώνουμε τόσο δραστικά και απότομα τις αλλαγές. Και η εικόνα του "πίνω τον καφέ μόνος μου με το laptop δίπλα", δεν ξερώ αν προκαλεί ή όχι κάποια ανησυχία σχετικά με τη κοινωνία μας. Το σίγουρο είναι οτι έχουμε να δούμε πολλά σ' αυτόν το κόσμο. Να δείτε που σε λίγα χρόνια θα βλέπουμε συνθήματα στους τοίχους «ΒΓΑΛΤΕ ΤΟΝ ΡΟΥΤΕΡ ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΙΖΑ!».