Trash

Επειδή έχουμε μπουχτίσει (και εσείς φαντάζομαι) στις άσχημες ειδήσεις, θα κάνω την υπέρβαση και θα αναφερθώ σε κάτι ευχάριστο.

Αν κάνατε βόλτα στους δρόμους της Αθήνας ή στα προάστεια τις τελευταίες μέρες, θα διαπιστώσατε σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο την ύπαρξη κάποιων νέων κάδων απορριμμάτων, μπλε στο χρώμα. Rejoice! Rejoice! Παιδιά, δεν είναι κάδοι απορριμμάτων αλλά κάδοι ανακύκλωσης! Απίστευτο;


Εδώ και αρκετά χρόνια (από το δημοτικό θυμάμαι) οι δημόσιοι φορείς μας έλεγαν πάντα για την σημασία που έχει η ανακύκλωση για το περιβάλλον, και μας προέτρεπαν να ανακυκλώνουμε ότι μπορούμε. Όλα αυτά στην θεωρία ήταν πολύ καλά, είχαν σκοπό να μας ευαισθητοποιήσουν και να μας ενημερώσουν για το πως να προστατέψουμε το περιβάλλον.

Η πράξη όμως κάπου χώλαινε. Και κατά την προσωπική μου εκτίμηση χώλαινε επειδή ακόμα και οι ίδιοι οι δημόσιοι φορείς δεν πίστευαν στα ίδια τους τα λεγόμενα περί της αξίας της ανακύκλωσης. Γιατί όταν κάποιος πιστεύει αυτά που λέει, τότε τα υποστηρίζει με πράξεις (με κάδους ανακύκλωσης στην περίπτωσή μας). Ποτέ στο παρελθόν δεν είδαμε μια τέτοια κινητοποίηση από την πλευρά της πολιτείας - και σιγά το κόστος που μπορεί να έχει ένας πλαστικός κάδος ανακύκλωσης. Αυτοί οι κάδοι θα έπρεπε (και θα μπορούσαν) να είχαν τοποθετηθεί εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια.

Anyway, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ίσως να συνετέλεσαν σε αυτό το ευτυχές γεγονός όχι μόνο οι πιέσεις των οικολογικών οργανώσεων, αλλά και οι πιέσεις από το μέγεθος των φυσικών καταστροφών που βιώνουμε (και δεν αναφέρομαι μόνο στις πυρκαγιές των τελευταίων εβδομάδων - άλλωστε αυτές δεν είναι φυσικές καταστροφές, είναι εμπρησμοί). Η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν περνά πλέον απαρατήρητη από τους πολίτες και οι πολιτικοί μάλλον αφουγκράστηκαν τους οικολογικούς προβληματισμούς των ψηφοφόρων τους... Good for them!

Σίγουρα υπήρχε και παλιότερα κάπου βαθιά μέσα μας κρυμμένη η οικολογική μας συνείδηση. Μην κρυβόμαστε όμως πίσω από το δάκτυλό μας, δεν είμαστε και τόσο οικολογικά ευσυνείδητοι ώστε να μαζεύουμε κάθε εβδομάδα υλικό για ανακύκλωση και κάθε εβδομάδα να τρέχουμε με το αυτοκίνητο (και τι γίνεται δηλαδή με όσους δεν έχουν αυτοκίνητο;) στα καθορισμένα από την πολιτεία σημεία για υποδοχή υλικού ανακύκλωσης. Οι άγγλοι σίγουρα θα χαρακτήριζαν αυτή την πρακτική "a pain in the ass". Εγώ τόσα χρόνια την χαρακτήριζα απλά "μαλακία".

Αυτός ήταν πιστεύω ο βασικός λόγος που δεν διαδόθηκε μέχρι σήμερα η ανακύκλωση στην Ελλάδα. Όμως αυτή η λίγη έστω οικολογική συνείδηση που διαθέτουμε μας τσιγκλούσε.
Ορίστε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την οικογένειά μου: εδώ και καμμιά δεκαετία η μητέρα μου συγκέντρωνε χαρτιά και τα τοποθετούσε σε ξεχωριστή σακούλα την οποία άφηνε δίπλα στον κάδο απορριμμάτων του δήμου με την ελπίδα ότι οι υπάλληλοι αποκομιδής απορριμμάτων θα τα ξεχώριζαν από τα κανονικά σκουπίδια και θα τα έπαιρναν για ανακύκλωση. Tough luck... Αμφιβάλλω αν ανακυκλώθηκε ποτέ έστω και μία από αυτές τις σακούλες (με τα περιεχόμενά της).

Τώρα όμως, ήρθε η ώρα της αλήθειας. Θα φανεί αν ο κυριότερος λόγος που δεν ανακυκλώναμε ήταν το ότι απλά βαριόμασταν να τρέχουμε ή αν υπάρχουν και άλλα βαθύτερα αίτια τα οποία δεν είχαμε μέχρι τώρα εντοπίσει (μπορεί κάποιοι συνειδητά να μην θέλουν να ανακυκλώσουν - και δυστυχώς δεν μπορείς να τους πείσεις όλους).

Ελπίζω πάντως ότι η πλειοψηφία των πολιτών, θα αγκαλιάσει αυτό το μέτρο και θα κάνει την ανακύκλωση δεύτερη φύση του. Όπως ήταν μέχρι σήμερα το "πέταγμα των σκουπιδιών", έτσι μπορεί να είναι από τώρα και στο εξής η "ανακύκλωση". Στο κάτω κάτω δεν είναι και τόσο δύσκολο! Δεν απαιτείται καν να ξεχωρίσουμε τα υλικά σε κατηγορίες. Αν είναι ανακυκλώσιμο, μπαίνει στον μπλε κάδο. Πιο απλό από αυτό δεν γίνεται - ή θα μάθουμε έστω και τώρα να ανακυκλώνουμε, ή δεν θα μάθουμε ποτέ. Όπως λένε και οι άγγλοι: "The ball is on our side".


Και τώρα κάτι σχετικο:

Διάβασα πρόσφατα ότι στην Δανία (ή στην Ολλανδία;) από τα απορρίμματα των σπιτιών μόνο το 10% καταλήγει στις χωματερές. Το υπόλοιπο 90% είτε ανακυκλώνεται είτε καίγεται για την παραγωγή ενέργειας. Φανταστείτε την Ελλάδα όπως είναι. Τώρα φανταστείτε την ξανά με το ένα μόλις δέκατο των τωρινών χωματερών της. Δεν είναι επιστημονική φαντασία παιδιά, ήδη συμβαίνει (στο εξωτερικό). Και εδώ θα συνέβαινε αν το επιθυμούσαμε όλοι (και πιέζαμε γι'αυτό). Αν όμως προτιμούμε την καταστροφή του περιβάλλοντος για την παραγωγή πρώτων υλών και την υποβάθμιση περιοχών με το συνεχές άνοιγμα καινούριων χωματερών, τότε δεν χρειάζεται να πασχίσουμε και πολύ. Αν αυτό επιθυμούμε, τότε καλό θα είναι να μην ανακυκλώνουμε κιόλας.

Λέτς Τόλκ Αμπάουτ Γιουρο Αντερ 19

Να που μετά από 3 χρόνια έχουμε ακόμη μια επιτυχία στο ποδόσφαιρο. Οι παίχτες της Εθνικής Ομάδας Νέων κατάφεραν να προκριθούν στο τελικό του Euro Under 19 και θα αντιμετωπίσουν την Ισπανία.

Είναι γνωστό ότι στην φάση των ομίλων είχαμε αντιμετωπίσει τους Ισπανούς και είχαμε έρθει 0-0. Σε εκείνο το ματς, η Ισπανία δεν φάνηκε δυνατότερη από την ομάδα μας αλλά το γεγονός ότι ο Πλιάτσικας και ο Παπασταθόπουλος θα απουσιάζουν θα κάνει τα πράγματα δυσκολότερα.

Από την άλλη είναι γνωστό ότι στηριζόμαστε αρκετά στην επιθετική μας γραμμή και θα προσπαθήσουμε να βάλουμε αρκετά γκολ με τα δυο αστερία την ομάδας, τους Νίνη και Μήτρογλου.

Τώρα το αν θα κερδίσουμε δεν το ξέρει κανένας, αλλά βλέπω ότι όλοι οι παίχτες το θέλουν πάρα πολύ. Το σίγουρο είναι ότι έγινε πάρα πολύ καλή δουλειά και όποιο και να είναι το αποτέλεσμα πρέπει όλοι να δώσουμε συγχαρητήρια σε αυτήν την ομάδα.

Ministry - ΚΕΦΑΛΗ ΞΘ

Ministry
ΚΕΦΑΛΗ ΞΘ

(ή για ευκολία: "Psalm 69: The Way To Succeed And The Way To Suck Eggs")

Το άλμπουμ που αναμφισβήτητα θα είχε κάνει superstars (για τα δεδομένα του σκληρού ήχου βέβαια) τους Ministry, αν δεν ακολουθούσε το μετριότατο "Filth Pig". (Οι Ministry superstars; Σε κάνα παράλληλο μαστουροσύμπαν ίσως!)

Άσχετα πάντως με την αναγνωρισιμότητα της μπάντας, το Psalm 69 ήταν η μεγάλη "στιγμή" των Ministry και αποτέλεσε και ορόσημο: είναι η πρώτη ή έστω η πρώτη επιτυχημένη απόπειρα ένωσης του industrial με το metal, η οποία μάλιστα γνώρισε και "mainstream" επιτυχία.

Και επιπλεόν οι Ministry το πέτυχαν διατηρώντας "τ’αρχίδια" της μουσικής, όχι ξεπουλώντας την όπως διάφορα άλλα μόνο κατ’όνομα "industrial metal" συγκροτήματα που πλούτισαν στις πλάτες τους.

Επί της μουσικής τώρα... Τα πρώτα πέντε κομμάτια (εκτός του "TV II" ) είναι industrial rockers. Ειδικά το "N.W.O.", το "Just One Fix" και το "Jesus Built My Hotrod" με την εξωφρενική vocal ερμηνεία του G. Haynes, είναι τα κομμάτια για τα οποία θυμάται ο περισσότερος κόσμος αυτό το album.

Εγώ προτιμώ περισσότερο το δεύτερο μισό του, στο οποίο ουσιαστικά δεν έχουμε να κάνουμε τόσο με συμβατικά μουσικά κομμάτια αλλά με ηχοτοπία. (Ναι, το ξέρω οτι δεν βρήκατε την λέξη στο λεξικό – όμως θα έπρεπε να είναι εκεί.) Εξηγούμαι: τα κομμάτια δεν έχουν τόσο στόχο την ακουστική απόλαυση όσο τη δημιουργία συνειρμών και εικόνων (με κύριο όπλο στην περίπτωσή μας την -βασανιστική στους μη μυημένους- επανάληψη). Τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι.

Το δεύτερο μέρος ξεκινά με το "Scarecrow" του οποίου η "σάπια" ατμόσφαιρα "σέρνεται" θαρρείς για πάντα. Όταν τελειώνει σου φεύγει ένα βάρος απο την ψυχή. Έχεις μπει πλέον στα βαθιά!

Το "Psalm 69" με την μηδενιστική-φουτουριστική ατμόσφαιρα και τα απανωτά layers απο samples ανεβάζει σε σημεία τους ρυθμούς και "επιστρέφει λίγη αγάπη πίσω στον Θεό". Όχι πολλή.

Το "Corrosion" με τον επαναλαμβανόμενο ρυθμό του και τα samples πανικού, φτάνει στα αυτιά μου σαν το soundtrack μιας χαώδους αιματοβαμένης διαδήλωσης.

Το "Grace" είναι μάλλον το όραμα της μπάντας για την Αποκάλυψη. Φουτουριστικό, airborne, layered, χωρίς συγκεκριμένη δομή. Όταν όμως συντελείται η Αποκάλυψη στα ακουστικά σου, άλλα πράγματα σε ανησυχούν:

Γιατί το ακούω αυτό;
Μπορεί αυτό να θεωρηθεί μουσική;
Γιατί θέλω να το ξανακούσω;
Μήπως είμαι ένα πολύ διεστραμμένο άτομο;
Πως θα αντικρύσω ξανά τους φίλους μου;
Γιατί η πάπια επιπλέει στο νερό;
Μήπως επειδή είναι φτιαγμένη απο ξύλο;
Τα χλωρά θα καούν μαζί με τα ξερά;

Όποια και αν είναι η απάντηση στα παραπάνω, το μόνο σίγουρο είναι το εξής:

Ο δίσκος Psalm 69 είναι καταδικασμένος να θεωρείται «κλασσικός», αν και πιστεύω οτι αν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, θα φύτρωνε 5 δάκτυλα και θα σήκωνε το μεσαίο σε όσους τον χαρακτηρίζουν έτσι.
"Γιατί με λες ρε «Κύριο»; Σε έβρισα εγω;"

Συνέντευξη Patti Smith

Μία μικρή συνέντευξη ή καλύτερα δήλωση της ποιήτριας του punk rock Patti Smith, στον συνεργάτη μας normal.

The thing is that everybody’s fucking lonely, I mean, I had a beautiful husband who died, and I have a lonely life without him, but there are many beautiful things in life to live for. Everybody has to suffer and fight loneliness. It’s just… we have to… I can understand them that way, he was my [everything] and without him, I could learn who I was without him. It’s like, you have a drug and then you don’t have it, you have to get to know yourself without it. It’s difficult, and after that you find out many interesting things, you know what I mean? It’s very difficult, yes! But most great pursuits are difficult, and to get to know who you are, without something you lost, whether it’s your mother or your husband or your drug or your job, when you lose something that’s so important to you, the struggle it’s hard. My husband has been dead ten years now and I’m still on that journey, sometimes I am right in the middle of a song like tonight, I just felt him…just…. like that… I was actually in front with the guitar and it made a certain sound that reminded me that he was sonic.

Hello! This is Patti Smith, I hope that everyone will celebrate their life and not be afraid and remember that we all have the power to decide how we want to live our lives, I wish everyone strength and I send you all a salute! People have the power, bye! Oh, I know, gia sas!! Take care.

επιμέλεια avakas

Λέτς Τόλκ Αμπάουτ Μπάσκετ...

Ναι, ναι, καλά καταλάβατε σήμερα θα μιλήσουμε για συγχρονισμένη κολύμβηση. Έτσι δεν λέγεται το μπάσκετ στα ελληνικά? Πως?? Καλαθοσφαίριση?? Μπα δεν νομίζω να είναι σωστό αυτό. Τέλος πάντων σήμερα θα μιλήσουμε για μπάσκετ και για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Δυστυχώς οι ομάδες που μέχρι στιγμής έχουν κάνει καλές και γνωστές μεταγραφές είναι οι δυο μεγάλες(Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός (ή Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός αν προτιμάτε)). Οπότε ας μιλήσουμε για αυτές τις δυο ξεκινώντας από τον πρωταθλητή.

Από τον Παναθηναϊκό έφυγαν 4 παίχτες. Ένας από αυτούς ήταν ο Σισκάουσκας που προτίμησε να παει Ρωσία. Πολύ μεγάλη απώλεια αυτή, μιας και ήταν ένας από τους καλύτερους παίχτες του ΠΑΟ πέρσι. Οι άλλοι τρεις(Γιαφτόκας, Ντελκ, Παπανικολάου) δεν νομίζω να λείψουν σε κανένα μιας και δεν χρησιμοποιηθήκαν και πάρα πολύ ενώ και το κασέ των δυο πρώτων ήταν πάρα πολύ υψηλό για αυτά τα οποία προσέφεραν στην ομάδα οπότε ήταν πάρα πολύ καλό που έφυγαν. Ήρθαν δυο πολλοί καλοί παίχτες, ο Ουίνστον και ο Περπέρογλου που πέρσι έκαναν εκπληκτικό πρωτάθλημα με την φανέλα του Πανιωνίου. Επίσης, ακούγεται πως ο Σπανούλης θα επιστρέψει στο ΠΑΟ φέτος.

Ο Ολυμπιακός έκανε φέτος τις περισσότερες μεταγραφές αλλά επίσης έδιωξε αρκετούς παίχτες. Έφυγαν Άκερ, Ζίζιτς, Μπάρλος, Ντόμερκαντ, Στακ, Χαρίσης. Εμένα προσωπικά μου έκανε εντύπωση η αποχώρηση των Ζίζιτς και Ντόμερκαντ αλλά το σύστημα του Ολυμπιακό να μαζεύει ελληνοπούλα είναι πάρα πολύ καλο. Έτσι πήρε 6 Έλληνες παίχτες, τους Αποστολίδη, Βασιλειάδη, Βουγιούκα, Καυκή, Μαυροκεφαλίδη και Πρίντεζη. Από ξένους πηρέ ξανά πίσω τον Σεϊμπούτις και έφερε τους Αμερικάνους Ρόμπερτς και Γουντς στο λιμάνι. Πιστεύω πως φέτος ο Ολυμπιακός θα είναι πάρα πολύ καλύτερος από πέρσι.

Πολύ καλές μεταγραφές από τους μεγάλους αλλά οι υπόλοιπες ομάδες δεν πάνε πολύ καλά. Ο Άρης καμία μεταγραφή, ο Πανιώνιος έχασε σχεδόν όλα τα περσινά του αστέρια και πήρε τον Καλαμπόκη, ενώ οι υπόλοιπες ομάδες έκαναν μέτριες μεταγραφές.

Για Τα Δάση Μας

Προς ΥΠΕΧΩΔΕ:

Αγαπητοί κρατικοί λειτουργοί, χαίρετε! Μας ξέρετε, μας έχετε γνωρίσει. Ή μάλλον καλύτερα έχετε γνωρίσει το έργο μας. Το είδατε πριν λίγο καιρό στην Πάρνηθα, το είδατε και χθες στον Υμηττό. Θα έχετε την ευκαιρία να το δείτε και αλλού (μέσα καλοκαιριού έχουμε). Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας!

Θα έχετε διαπιστώσει οτι οι πυρκαγιές εξυπηρετούν τα συμφέροντα ορισμένων. Στην προκειμένη περίπτωση τα δικά μας. Βλέπετε, χρειαζόμαστε ελεύθερο χώρο για να σηκώσουμε αυθαίρετα. Ξέρετε, σαν και τα δικά σας απλά λιγότερο πολυτελή (δεν πολιτευόμαστε ακόμα αλλά το σκεφτόμαστε - στο κάτω-κάτω εδώ υπάρχουν πολιτικά κόμματα που υποστηρίζουν την οικολογία, γιατί να μην υπάρξει και κόμμα που να υποστηρίζει το αντίθετο;)

Αν σας δώσαμε την εντύπωση οτι είμαστε εμπρηστές ζητούμε ταπεινά συγνώμη, δεν ήταν στις προθέσεις μας. Δεν είμαστε εμπρηστές, δεν έχουμε πιάσει ούτε ένα σπίρτο στα χέρια μας (μερικοί ούτε καν καπνίζουμε). Πληρώνουμε αλλοδαπούς να το κάνουν για εμάς. Πείτε μας ρομαντικούς, αλλά είμαστε Έλληνες, και δεν μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, έχουμε και εθνική υπερηφάνια. Άλλωστε αν είναι να συλληφθεί κάποιος, καλύτερα να είναι αλλοδαπός παρά Έλληνας, θα συμφωνείτε και εσείς.

Για να έρθουμε όμως στο κυρίως θέμα, σας στέλνουμε το παρόν για να σας προτείνουμε πιο ορθολογιστικούς τρόπους καταστροφής των δασικών μας εκτάσεων. Γιατί όσο κι αν οι φλόγες που ανεβαίνουν στον ουρανό θερμαίνουν την ψυχή μας, όσο κι αν το εντυπωσιακό θέαμα των ελικοπτέρων στον αέρα μας θυμίζει σκηνές από το "Αποκάλυψη Τώρα" (η αρχική σκηνή της ταινίας είναι η αγαπημένη μας), όσο κι αν η φωτιά συσπειρώνει ακόμα και ανθρώπους άγνωστους μεταξύ τους και τους κάνει να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους (ηρωισμό, ανιδιοτέλεια, ομαδικότητα) για λίγες έστω ώρες, όσο διαρκεί η κατάσβεσή της, απ' την άλλη ματώνει η καρδιά μας όταν βλέπουμε τόσο πράσινο να φεύγει ανεκμετάλλευτο. Είναι κρίμα για όλους μας πανέμορφα δάση να γίνονται στάχτη.

Βοηθήστε μας να σταματήσουμε τις φλόγες:

1) Ακυρώστε όλα τα σχέδια αναδάσωσης και διαλύστε το σώμα των δασοφυλάκων (αχρείαστες δημόσιες δαπάνες).
2) Εφαρμόστε το "Αφρικανικό μοντέλο". Προβείτε σε μελέτη για την άμεση/πλήρη υλοτόμηση όλων των δασικών μας εκτάσεων (έσοδα για το κράτος). Αν μπορεί να το εφαρμόζει μια "Δημοκρατία της Μπανανίας", τότε μπορούμε και εμείς.
3) Ένταξη των νυν και πρώην δασικών εκτάσεων στο σχέδιο πόλης (δλδ αφήστε την Δικαιοσύνη ανενόχλητη να κάνει τη δουλειά της)
4) Νομιμοποιήστε τα αυθαίρετα, παλιά και νέα. (Για αυτό πρέπει να νομοθετήσετε - ή μήπως όχι;)
5) Δρέψτε την ανταμοιβή σας στις επόμενες εκλογές.

Τα παραπάνω πιστεύουμε οτι αποτελούν μια βιώσιμη λύση σε ρεαλιστική βάση, τα οποία θα διευκολύνουν τόσο εσάς στο να επιτελέσετε το έργο σας όσο και εμάς στο να πετύχουμε το πολυπόθητο βιοτικό επιπέδο που έχουμε θέσει ως στόχο για εμάς και τους συμπολίτες μας.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας,
Ευσυνείδητοι Έλληνες Πολίτες

(Το κείμενο ήταν ειρωνικό. Καταλάβατε, ή θέλετε να βάλω και φωτιά;)

Επικαιρότητα

Μάλαμας – Ιωαννίδης στο θέατρο Πέτρας 20 ευρώ; Μα είμαστε σοβαροί; Για έναν καθόλου άνετο χώρο, μία άθλια ακουστική και ένα πρόγραμμα χιλιοειπωμένο; Και παρόλα αυτά, η συναυλία ήταν sold out! Έχει πολλά να μάθει ακόμα το ελληνικό κοινό… Τους Beirut και τους Ojos de Brujo παραδείγματος χάρην, που είναι πλέον περιζήτητοι για μια συναυλία ανά τον κόσμο, και ήρθαν με 25 ευρώ μαζί με άλλα 3-4 συγκροτήματα. Και τώρα που τα ξανασκέφτομαι… Ο Μάλαμας με τον Ιωαννίδη;!;! Άλλαξε μήπως κάποιος απ’ τους δύο δισκογραφική εταιρεία;

Σε μία μέρα 14 τραυματισμοί ανθρώπων στη φιέστα του San Fermin στη βασκική πόλη της Pamplona. Ξέρετε, εκεί που βγάζουν τους ταύρους στο δρόμο και τρέχουν μαζί τους όλων των λογιών οι μεθυσμένοι. Η εκδίκηση των ταύρων! Μουχαχαχα…

Κύρια Ε.Μ.Υ. μου δεν θέλω να μάθω τι καιρό θα κάνει αύριο! Βγαίνετε και τρομοκρατείτε τον κόσμο με το παραμικρό. Άσε που και οι πιο κρίσιμες προβλέψεις σας είναι λανθασμένες…

Καρκινογόνος τελικά η ουσία E128. Είδατε πόσα δεν ξέρουμε ε; Σε 20 χρόνια τα παιδιά μας θα λένε, «Ρε πόσο πίσω ήταν τότε; Δεν ξέρανε ότι το ίντερνετ προκαλεί AIDS;». Όπως λέμε εμείς σήμερα για την άγνοια της ραδιενέργειας σε μία πυρηνική έκρηξη το ’60. Ρε, τι βλάκες που ήταν τότε! Φαύλος κύκλος.

Πότε θα καταλάβουν ορισμένοι υπουργοί ότι η θέση τους ούτε είναι δεμένη με το υπουργείο, ούτε έχουν σύμβαση αορίστου χρόνου; Μία του κλέφτη, δύο του κλέφτη… Εκτός αν είσαι μαλάκας και δε καταλαβαίνεις τι γίνεται. Ειλικρινά, μόνο μαλάκα δεν σε θεωρώ γι’ αυτά που κάνεις. Αλλά πώς αλλιώς να σε χαρακτηρίσω αν δε μπορείς να καλύψεις αυτά που κάνεις. Πάρε κάνα μάθημα από τα συντρόφια του ΠΑΣΟΚ…

Τα έξοδα του Χριστόδουλου για τη μεταμόσχευση εις την μακρινή Αμέρικα τα καλύπτει το Ι.Κ.Α.; Να το έχω υπόψη μου. Πολύ της μόδας έχει γίνει τελευταία, άμα είναι να απευθύνομαι κι εγώ κατευθείαν σε αυτούς.

Λέτς Τόλκ Αμπάουτ Γιούροπ…

Φυσικά δεν μπορώ παρά να είμαι ευχαριστημένος με τις τώρα κινήσεις των τριών μεγάλων ελληνικών ομάδων. Μέχρι στιγμής έχουν έρθει καλοί παίχτες(και μάλλον θα έρθουν και άλλοι). Tο θέμα που μας καίει όμως σήμερα είναι αν μπορούν να κάνουν οι ομάδες μας κάτι παραπάνω στην Ευρώπη, και όταν λέω κάτι παραπάνω εννοώ να περάσουν τουλάχιστον την φάση των ομίλων.

Ο Ολυμπιακός έκανε πολλές αλλαγές διώχνοντας αρκετούς παίχτες και φέρνοντας παίχτες μεγάλης αξίας όπως ο Γκαλέτι ή ο Ραούλ Μπράβο. Οι πολλές αλλαγές δεν ξερώ αν θα βγουν σε καλό. Αυτό γιατί για να βγουν, θα πρέπει να έχει η ομάδα έναν καλό προπονητή και εμένα το Λεμονάκι δεν μου γεμίζει το ματάκι(έφτιαξα και ποιηματάκι).

Η ΑΕΚ από την άλλη ναι μεν έχει Ριβάλντο και Αρουμπαρένα αλλά στο Champions League είναι στο γκρουπ των αδυνάτων οπότε αν δεν έχει τύχη τότε μπορεί να πέσει με κανένα μεγαθήριο οπότε φεύγει το Champions League πολύ γρήγορα.

Για τον ΠΑΟ, όλοι θέλουμε να βρει τον καλό του ευρωπαϊκό εαυτό. Τα τελευταία χρόνια είναι πάρα πολύ κακός και ελπίζουμε ο Πεσειρο να κάνει καλή δουλειά. Οι Καραγκούνης και Μάτος είναι καλές μεταγραφές αλλά θα χρειαστούν και άλλες για την καλή πορεία στο Uefa.

Όσο για την Λάρισα, τον Άρη και τον Πανιώνιο προσπαθούν να ενισχυθούν περισσότερο αλλά όχι με κύριο στόχο τις διακρίσεις στην Ευρώπη αλλά κάποια καλύτερη θέση στην Superleague.

Big in Ανεμόμυλος: Τα νεότερα από το νότιο μέτωπο.

Once in Μεσσηνία, always in Μεσσηνία. Πιθανότατα να μου το είχαν γραμμένο τ' άστρα (αν και δεν πιστεύω σ' αυτά). Το να πατήσω στα "άγια χώματα" για δεύτερη φορά σε διάστημα μόλις λίγων εβδομάδων δεν είναι και μικρό πράγμα...

Το ταξίδι ξεκίνησε από τον Χολαργό, από την στιγμή που τελείωσα την δουλειά μου. Το concept είχε ως εξής: θα πήγαινα για το Σαββατοκύριακο να βρω τους δικούς μου στο camping ("κέεμ-π" θα με διόρθωνε ο αυστραλός θείος μου -θα σας πω γι' αυτόν μετά- αν διάβαζε αυτές τις γραμμές). Είχαν ξεκινήσει τις διακοπές τους πριν καμιά βδομάδα αλλά οι επαγγελματικές μου (πλέον) υποχρεώσεις με ήθελαν Αθήνα. Τελικά όπως αποδείχθηκε τα περί camp ήταν άκυρα γιατί ο θείος προσφέρθηκε να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του. No problem.

Anyway, Παρασκευή 14:45 ήμουν ελεύθερος και έτοιμος για ταξίδι (τα πάντα έτοιμα μέσα στην τσάντα της δουλειάς). Είχα φροντίσει και είχα ενημερωθεί και από ένα συνάδελφο για το από ποιό σταθμό του μετρό με συνέφερε να πάρω ταξί για τα ΚΤΕΛ, και μου είχε πει Μεταξουργείο. No problem και πάλι.

Ο ταξιτζής είχε καύλες. Τρελές καύλες! Με το που μπήκα στο ταξί άρχισε να μου υποδεικνύει τι βυζάρες είχε η μία και τι μουνάρα ήταν η άλλη για κάθε κοπέλα που προσπερνούσαμε με το ταξί. Φυσικά δεν παρέλειψε να μου πει και την άποψή του για όσους του κορνάρουν στα φανάρια: "Είναι μαλάκες". Δεν τον είχα ρωτήσει. Αλλά δεν παραπονέθηκα κιόλας, ούτε του είπα την δικαιολογία που πέρασε στιγμιαία από το μυαλό μου ότι θρηνούσα απώλεια στο σόι και ότι δεν μπορούσα να ακούω τέτοια πράγματα εκείνη την ώρα, γιατί ο εν λόγω νεαρός φαινόταν σαν χούλιγκαν και πρώην τοξικομανής (και γαμώ τις περιπτώσεις δηλαδή) (όχι ότι έχω κάτι ενάντια στα απεξαρτημένα άτομα (ή ακόμα και στα εξαρτημένα) - δίνουν σκληρό αγώνα) όμως κάτι μου έλεγε πως το καλύτερο ήταν να το βουλώσω. Περιττό να πω ότι τα 15 λεπτά μου φάνηκαν σαν ώρα. Τελικά ή το επάγγελμα του ταξιτζή ελκύει πολλούς "ψυχάκηδες" ή πρέπει να το εντάξουν επειγόντως στα βαρέα και ανθυγιεινά γιατί καταστρέφει ανθρώπους.

Από τα ΚΤΕΛ το παράπονο ήταν άλλο: 14,2 ευρώ το φοιτητικό εισιτήριο για να πάω από Αθήνα Καλαμάτα; Και το κανονικό γύρω στα 17 ευρώ απ’ ότι πληροφορήθηκα; Συγνώμη προς το υπουργείο μεταφορών αλλά κατ’ εμέ αυτή η τιμή θα δικαιολογείτο μόνο αν κατά την διάρκεια του ταξιδιού μου έπαιρνε πίπα μια ιδιαίτερα ελκυστική υπάλληλος. Hell, θα έβαζα και ένα 20% πάνω γι’ αυτό. (quiz: από πού το πήρα αυτό;) Όμως μετά λύπης μου διαπίστωσα πως η υπάλληλος ήταν απλά ένα δημιούργημα της φαντασίας μου για να χρυσώσω το χάπι… Ενώ η τιμή του εισιτηρίου ήταν πέρα για πέρα αληθινή.

Τουλάχιστον το ταξίδι με το ΚΤΕΛ ήταν καλό. Ο οδηγός ήταν προσεκτικός αλλά όχι κοιμήσης, ο χώρος κλιματιζόμενος και οι συνεπιβάτες σε γενικές γραμμές ήσυχοι. Μπορώ να πω ότι με εξαίρεση το μούδιασμα στα πόδια μου η εμπειρία ήταν αρκετά καλή, σε σημείο που να αδιαφορώ παντελώς για το χρόνο αφίξεως. Καλά, έβαλε και το χεράκι της η αγαπητή Heather η οποία με έστελνε κάθε λίγο και λιγάκι στα ουράνια. (Γιατί πήγε το μυαλό σας στο πονηρό βρε πρωτόζωα;) Με την υπέροχη φωνή της με έστελνε στα ουράνια!

Το πιο tricky part ήταν η άφιξη. Ήξερα ότι έπρεπε να κατέβω στο Αριοχώρι αλλά δεν ήξερα που στο καλό ήταν αυτό. Όντας υποψιασμένος για τα χειρότερα, με το που μπήκα στο νομό Μεσσηνίας άρχισα να ελέγχω πινακίδες για ονόματα χωριών (δύσκολο στο σκοτάδι). Προς μεγάλη μου απογοήτευση (αλλά όχι και έκπληξη) τα χειρότερα ήρθαν: ο οδηγός δεν ειδοποιούσε για το όνομα της κάθε στάσης αλλά και οι ίδιες οι στάσεις δεν φέρανε κάποιου είδους διακριτικό (όπως «Στάση: όνομα χωριού») το οποίο να υποδηλώνει που στο καλό κατεβαίνεις. Ομολογώ ότι είχα αρχίσει να ανησυχώ κιόλας ότι θα έχανα ή ότι ήδη είχα χάσει τη στάση, όταν χτύπησε το κινητό μου. Οι οδηγίες από το άλλο άκρο σαφείς: να πω άμεσα στον οδηγό να με κατεβάσει στο Αριοχώρι (κάτι που σκεφτόμουν να έκανα και εγώ, αλλά θα το έκανα όταν θα ήταν πλέον αργά). Έτσι και έκανα. Με το που ανέφερα τη λέξη Αριοχώρι ο οδηγός φρέναρε, σταμάτησε και μου είπε: «Εδώ κατεβαίνεις». Σε απόσταση ούτε 20 μέτρων περίμεναν ο πατέρας μου και ο θείος μου με το αμάξι. WTF? Ο απόλυτος συγχρονισμός! Α-πί-στευ-το! Σε λίγη ώρα ήμασταν στον «Ανεμόμυλο».

Η άλλη μέρα ξεκίνησε στην μονοκατοικία του θείου με ένα καλό πρωινό. Ομολογώ ότι ποτέ δεν είχα καταλάβει την μανία των Αμερικανών (στις ταινίες) να βάζουν φέτες ψωμί σε εκείνη την τοστιέρα που στο τέλος τις εκτινάσσει (ελαφρώς) όταν είναι έτοιμες. Το κατάλαβα εκείνο το πρωί (τελικά το ψωμί τοστ πρέπει να είναι toast αλλιώς δεν λέει). Ανάγει την υπόθεση «πρωινό βούτυρο και μαρμελάδα» σε άλλο επίπεδο.

Άλλα ενδιαφέροντα της ίδιας μέρας ήταν η ο μεγαλοπρεπής μεσημεριανός οικογενειακός καυγάς που ακολούθησε με αφορμή τον εγκλωβισμό και παρ’ ολίγο πνιγμό μιας μύγας στο μισογεμάτο με μπύρα ποτήρι της μητέρας μου. Ο καυγάς επεκτάθηκε και σε άλλα θέματα και τα ιδιαίτερα πικρόχολα σχόλια που εκτοξεύθηκαν εκατέρωθεν μου υπενθύμισαν πόσο εύκολα μπορούμε να βρεθούμε σε ημιάγρια κατάσταση όταν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κρύψουμε τον χειρότερο εαυτό μας. Γι’ αυτό λένε ότι αν είσαι θυμωμένος μέτρα μέχρι το 10 και μετά μίλα. Αν είσαι ακόμα θυμωμένος, μέτρα μέχρι το 100. Είναι σοφή κουβέντα. Μπορεί να σε σώσει από πράγματα που δεν μπορείς να πιστέψεις και ο ίδιος ότι θα έλεγες ποτέ.

Η ένταση έπεσε κάπως κατά την διάρκεια της βαρκάδας στο ποτάμι με την χειροποίητη βάρκα του θείου μου. Το highlight ήταν όταν έσβησε η μηχανή (το ψιλοπεριμέναμε) και αναγκάστηκα να κάνω κουπί με ένα καλάμι (αν δεν είχαμε προνοήσει να το πάρουμε θα έπεφτε πολύ γέλιο). Δυστυχώς η μητέρα μου που είχε μείνει στην όχθη ανησύχησε πολύ για να σκεφτεί να απαθανατίσει τη στιγμή με τη φωτογραφική μηχανή. Γαμώτο…

Η άλλη μέρα σημαδεύτηκε από δυο σημαντικά γεγονότα: μακαρονάδα στο Πήδημα (κάτι που δεν είχα την ευκαιρία να κάνω πριν 2 βδομάδες) και διάλεξη του θείου. Όχι, αυτή την φορά η διάλεξη δεν είχε θέμα τον Χίτλερ (που ο θείος θα τον χαρακτήριζε φιλαράκι – αν ζούσε) ούτε τα περί Δωδεκαθεϊσμού και αντιχριστιανοεβραϊσμού τα οποία ενθέρμως ασπάζεται, ούτε τα περί ανωτερότητας των Άγγλων και της βασίλισσάς τους και το γεγονός ότι κανένας Αυστραλός πολίτης δεν θα ήταν ποτέ άξιος για να γίνει βασιλιάς/βασίλισσα της Αυστραλίας.

Η διάλεξη αυτή τη φορά ήταν για το γεγονός ότι στα μαθητικά του χρόνια είχε κάνει ένα χρονοβόρο πείραμα το οποίο περιελάμβανε εκτροφή μυγών, μελέτη για το σε πόση ώρα-μέρες θα πνίγονταν υγιείς-νέες μύγες εγκλωβισμένες σε ένα ποτήρι με νερό καθώς και τρόπους για την μετέπειτα επαναφορά τους στη ζωή. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, πέτυχε επαναφορά στη ζωή για μύγες μέχρι και 48 ώρες νεκρές (?!). Όμως τον τρόπο δεν ήταν πρόθυμος να τον αποκαλύψει… Όπως λέει, τον ξέρει μόνο ο ίδιος και η γυναίκα του. Δεν τον είχε αποκαλύψει ούτε στον δάσκαλό του τα χρόνια εκείνα με τον φόβο μην του κλέψει κάποιος την ιδέα και πλουτίσει στις πλάτες του. Ναι, αυτός είναι ο αυστραλός θείος μου!

Τα ταξίδι της επιστροφής ήταν μάλλον πιο δυσάρεστο αφενός γιατί γυρνούσα στο καμίνι που ακούει στο όνομα Αθήνα, αφετέρου γιατί η κίνηση όσο πλησιάζαμε στον προορισμό μας γινόταν όλο και πιο ανυπόφορη. Γαμώ τα Ι.Χ. σας μέσα… Καλά να πάθετε ρε, θέλετε από ένα αμάξι ο καθένας; Φάτε και την κίνηση στην μάπα για να μάθετε! Εμείς οι υπόλοιποι όμως τι φταίμε;
Καλά-καλά δεν γύρισα και συγχίστηκα… Τέλος πάντως, πρέπει ωστόσο να ομολογήσω ότι αν και δεν πέρασα άσχημα αυτές τις δυο μέρες μου έλειψε η ρουτίνα της ζωής μου στην Αθήνα… Με όλα τα άσχημά της.

Κυριακή, ώρα 23:30. My journey was over.

Mr. Brooks

Mr. Brooks(2007)

Ο Κύριος Brooks είναι εθισμένος στους φόνους και προσπαθεί να καταπολεμήσει αυτή του την αρρώστια. Τελικά παρακινούμενος από την διχασμένη προσωπικότητα του αποφασίζει να ξανά-επιστρέψει για τελευταία φορά, αλλά τα πράγματα δεν πηγαίνουν ακριβώς όπως θα ήθελε. Ένα ενδιαφέρον θρίλερ με το οποίο θα περάσετε αρκετά καλά την ώρα σας. Αρκετά καλό cast με Kevin Costner, Demi Moore και William Hurt στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Βαθμολογια:77%
Imdb

Trailer

Gogol Bordello - Super Taranta!

Gogol Bordello
Super Taranta!

Οι βασιλιάδες επέστρεψαν! Δεν θα αναλύσω τι εστί το συγκεκριμένο γκρούπ, μιας και είναι απο αυτά που αρέσουν μόνο στους φανατικό κοινό τους, το οποίο τυγχάνει να είναι και το μοναδικό κοινό τους. Και για να γίνεις θαυμαστής δεν μπορείς να το κάνεις διαβάζοντας, αλλά να νιώσεις όπως και αυτοί. Κι αν συγκινηθείς, συγκινήθηκες... Λοιπόν, το Super Taranta! το συμπάθησα αμέσως γιατί είναι σαφώς πιο χορευτικό και απροσδόκητο σε αντίθεση με τις προηγούμενες δουλειές τους που θα τις χαρακτήριζα πρωτίστως ως άγρια punk και μετά όλα τα υπόλοιπα. Έτσι έχουμε μία βαλκανική παρέλαση με επιρροές απο πάρτυ, βότκα και όμορφους ανθρώπους. Α, οι μελωδίες μου φάνηκαν αρκετά προσεγμένες και ορισμένες αρκετά πιασάρικες. Στίχοι; Εντάξει δύο στροφούλες σε κάθε τραγούδι για να γεμίσουμε λίγο την ώρα και μετά ότι ακριβώς χρειάζεται ένα πάρτυ. Φωνές! Άντε μουσική για ξεβίδωμα είπαμε είναι... τα σπάει λέμε...

78%

Υ.Γ. Τα μάθατε; Ο Hutz έγινε και ηθοποιός!

Θερινό(ς) Σινεμά(ς)

Επ! Τί κάνετε εδώ;

Πάτε ρε σε κανά θερινό σινεμαδάκι! Βγείτε για βόλτα! Η μέρα και η βραδιά σήμερα είναι
καταπληκτικές!

...μερικές προτάσεις μου για θερινό σινεμά somewhere downtown...

Για κουλτουριάρηδες
CITIZEN KANE
στο ΑΛΦΑΒΙΛ
Μαυρομιχάλη 168, Αμπελόκηποι
Πεμ. - Τετ.: 21.00/ 23.00

Για μπανάκηδες
Η ΠΩΛΙΝ ΣΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ
στο ΑΦΡΟΔΙΤΗ REFRESH CINEMAS
Ανδρονίκου 7-9, Ρουφ
Πεμ. - Τετ.: 20.50/ 23.00

και στο ΕΛΛΗΝΙΣ
Λ. Κηφισίας 29, Αμπελόκηποι
Πεμ. - Τετ.: 20.50/ 23.00

Για δανούς
ΣΑΠΟΥΠΟΝΟΠΕΡΑ
στο ΤΡΙΑΝΟΝ FIMCENTER
Κοδριγκτώνος 21 (Πατησίων 101),ΜΕΤΡΟ Βικτώρια
Πεμ. - Τετ.: 21.00/ 23.00

Για ισπανούς
ΣΚΟΥΡΟΜΠΛΕΣΧΕΔΟΝΜΑΥΡΟ
στο ΒΟΞ
Πλατεία Εξαρχείων, 2103301020.
Πεμ. - Τετ.: 21.00/ 23.00

Καλοκαιρινές Αναλ -αμπές

Απόγευμα ζεστής ιουλιανής παρασκευής. Περπατώ στο δρόμο και ταξιδεύω με τις σκέψεις του εγώ μου. Τι σκέφτομαι πάλι: ότι πρωταγωνιστώ στο δικό μου παραμύθι και είμαι ο αφηγητής της ιστορίας μου. Κάθε δραστηριότητα που κάνω δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια θεατρική σκηνή η οποία με το που τελειώνει ανατροφοδοτεί τη σκέψη μου. Είναι ένα σύντομο διάλλειμα από την αφήγηση, μια μικρή εξερεύνηση, μια ανακάλυψη του τι δεν είμαι ικανός να κάνω και του πόσα λίγα πράγματα είμαι ικανός να κάνω. «Μην είσαι τόσο σκληρός μαζί σου», απαντάω μόνος μου και συνεχίζω το ταξίδι.

Αυτή τη φορά με διακόπτει η εικόνα των ηλικιωμένων στο ΚΑΠΗ κοντά στο σπίτι μου. Έχουν βγει έξω στα τραπεζάκια, στο πεζοδρόμιο των 2μέτρων όλο κι όλο και απολαμβάνουν την παρέα. «Κάποια στιγμή στο μέλλον θα επιλέγω και εγώ αυτόν τον τρόπο διασκέδασης… φρίκη…» Πιο δίπλα το περίπτερο του πορνόγερου της γειτονιάς. Εκεί που άλλοι θα κρεμούσαν τις εφημερίδες, αυτός προβάλει τα καινούργια τεύχη των πλέον ψαγμένων πορνοπεριοδικών. Οι πατερίτσες του ακουμπισμένες στο ψυγείο με τα παγωτά που αμφιβάλλω πολύ για το αν όντως έχει μέσα παγωτά ή προϊόντα που μπορεί κανείς να βρει σε sex shop. «Κοίτα να δεις το γέρο, η ψυχή του 18άρη μαμιά ζει σ’ αυτή τη μαραμένη από το χρόνο σάρκα». Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις. Κουρασμένος από την συνομιλία με τον εαυτό μου σκέφτηκα να μιλήσω και σε κανέναν άλλο, έτσι για αλλαγή:

- Παππού πιάσε το καινούργιο maxim!

-Δε παίρνεις καλύτερα αυτό. Έχει και δώρο dvd, μου κάνει με νόημα…

Aye!

Γειά χαρά!
Κανονικά γράφω Πέμπτη, το ξέρω.
Απλά δεν θα ΄χω αρκετό χρόνο αύριο για να γράψω κάτι, το ίδιο ισχύει γενικά τον τελευταίο καιρό, όλο τρέχω να κάνω κάτι και όλο αναλαμβάνω καινούργια πράγματα με αποτέλεσμα να μένουν στάσιμες κάποιοες παλιότερες υποχρεώσεις.
Ελπίζω να βρώ γρήγορα χρόνο να κάνω κάτι απο όσα εγώ θέλω και να ξεμπερδεύω γρήγορα απο τις διάφορες άλλες ασχολίες.
Κάτι άλλο που μου τράβηξε το ενδιαφέρον αυτή την περίοδο είναι τα anime. Ναι, μέχρι πριν λίγο καιρό τα μόνα που είχα δει ήταν Akira, Metropolis και FLCL. Τώρα άρχισα να το ξαναψάχνω το όλο θέμα και κόλλησα με Chobits και Bleach.
Και μια που δεν έχω τίποτα το ιδιαίτερο να σας πω αυτή την εβδομάδα ακολουθούν βιντεάκια απο Bleach και FLCL!Enjoy!






Bleach(Ok εδώ μου αρέσει πολύ το τραγούδι)

FLCL