Απόγευμα ζεστής ιουλιανής παρασκευής. Περπατώ στο δρόμο και ταξιδεύω με τις σκέψεις του εγώ μου. Τι σκέφτομαι πάλι: ότι πρωταγωνιστώ στο δικό μου παραμύθι και είμαι ο αφηγητής της ιστορίας μου. Κάθε δραστηριότητα που κάνω δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια θεατρική σκηνή η οποία με το που τελειώνει ανατροφοδοτεί τη σκέψη μου. Είναι ένα σύντομο διάλλειμα από την αφήγηση, μια μικρή εξερεύνηση, μια ανακάλυψη του τι δεν είμαι ικανός να κάνω και του πόσα λίγα πράγματα είμαι ικανός να κάνω. «Μην είσαι τόσο σκληρός μαζί σου», απαντάω μόνος μου και συνεχίζω το ταξίδι.
Αυτή τη φορά με διακόπτει η εικόνα των ηλικιωμένων στο ΚΑΠΗ κοντά στο σπίτι μου. Έχουν βγει έξω στα τραπεζάκια, στο πεζοδρόμιο των 2μέτρων όλο κι όλο και απολαμβάνουν την παρέα. «Κάποια στιγμή στο μέλλον θα επιλέγω και εγώ αυτόν τον τρόπο διασκέδασης… φρίκη…» Πιο δίπλα το περίπτερο του πορνόγερου της γειτονιάς. Εκεί που άλλοι θα κρεμούσαν τις εφημερίδες, αυτός προβάλει τα καινούργια τεύχη των πλέον ψαγμένων πορνοπεριοδικών. Οι πατερίτσες του ακουμπισμένες στο ψυγείο με τα παγωτά που αμφιβάλλω πολύ για το αν όντως έχει μέσα παγωτά ή προϊόντα που μπορεί κανείς να βρει σε sex shop. «Κοίτα να δεις το γέρο, η ψυχή του 18άρη μαμιά ζει σ’ αυτή τη μαραμένη από το χρόνο σάρκα». Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις. Κουρασμένος από την συνομιλία με τον εαυτό μου σκέφτηκα να μιλήσω και σε κανέναν άλλο, έτσι για αλλαγή:
- Παππού πιάσε το καινούργιο maxim!
-Δε παίρνεις καλύτερα αυτό. Έχει και δώρο dvd, μου κάνει με νόημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου