Που σπουδάζω;

Στις πανελλήνιες δεν τα πήγα και πολύ καλά. Αναγκάστηκα έτσι να πάω σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα του εξωτερικού. Η χώρα δεν έχει σημασία. Αυτό που είχε τότε σημασία ήταν πως τα μαθήματα θα γίνονταν στα αγγλικά, οπότε κι θα μπορούσα να παρακολουθώ σχετικά εύκολα (μετά από τόσα χρόνια ιδιαιτέρων μαθημάτων).
Τέσσερα χρόνια θα κράταγαν οι σπουδές μου. Η αρχή ήταν δύσκολη αλλά και συναρπαστική. Νέοι άνθρωποι, νέα μέρη. Καταλάβαινα κάποια πράματα από τις διαλέξεις, έκανα μερικές εργασίες, τα πράματα έβαιναν καλώς. Με το πέρας των πρώτων εξαμήνων όμως κάποιοι καθηγητές άρχισαν να μας διδάσκουν στα γαλλικά.
Αναρωτιόμουν τι να κάνω, πως να τα βγάλω πέρα και πριν καταλάβω τι συνέβαινε, ήρθε ένα εξάμηνο με κινέζικες και φλαμανδικές ορολογίες. Πλέον δεν καταλάβαινα τίποτα, προσπαθούσα που και που να παρακολουθήσω, να κάνω εργασίες αλλά δε μπορούσα. Και ενώ έχανα το ενδιαφέρον ήρθε ένας καθηγητής να με κάνει να ξεχάσω όλα όσα (και ήταν λίγα) είχα μάθει. Δεν είχα πλέον φίλους, ούτε καθηγητές, όλοι μιλούσαν ακαταλαβίστικα και όλοι με αγνοούσαν, ακόμη και ο ίδιος μου ο εαυτός.
Έξι χρόνια πέρασαν ώσπου να φτάσει μια βροχερή μέρα, την οποία και μου παραδόθηκε το πτυχίο μου. Επάνω έγραφε «ΤΕΙ Αθηνών – Πτυχίο Αποφοίτου»