W.A.S.P. - Dominator (2007)

W.A.S.P.
Dominator

W.A.S.P. = Iστορία. Επίσης W.A.S.P. = φωνητικά Blackie Lawless. Αυτά από μόνα τους είναι ικανά να χαρίσουν τη βάση αυτομάτως στον δίσκο (χωρίς να τον έχω ακούσει καν). Από έμπνευση όμως πως πάμε; Για να το κρίνω αυτό χρειάζεται να τον ακούσω τον δίσκο. Οι W.A.S.P. με έχουν συνηθίσει σε «μεγάλους» δίσκους, αλλά έχουν υπάρξει και φορές που δεν έχω μείνει ικανοποιημένος απο τα offerings τους (όπως με το «Inside the Electric Circus», το «Helldorado» και πιο πρόσφατα το «Neon God part 2» που έσυρε και το «part 1» στο βούρκο της μετριότητας).

Οπότε τι έχουμε εδώ; Ευτυχώς εδώ δεν έχουμε concept album, αλλά σύμφωνα με τον Blackie το νέο album έχει πολιτικά μηνύματα. Για να πω την αλήθεια σε γενικές γραμμές δυσκολεύομαι να τα διακρίνω στους στίχους και ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Οι στίχοι «ως είναι» στέκονται μια χαρά. Δεν χρειάζονται wannabe φιλοσοφημένες παράλληλες ερμηνείες. Αν βέβαια θέλετε να διακρίνετε και το «πολιτικό μήνυμα», be my guests!

Σε μουσικό επίπεδο τώρα, το album ξεκινά δυνατά με τα: «Mercy» και «Long Long Way To Go». Αρκετά συμπαθητικά και τα δυο αλλά δεν δίνουν ελπίδα για κάτι το αριστουργηματικό στη συνέχεια.

Έλα όμως που μετά ακολουθεί η “τριπλέτα” : «Take Me Up», «The Burning Man» και «Heaven’s Hung In Black» και με αφήνει μαλάκα! Τέτοια κομμάτια είναι που δικαιώνουν όσους πιστεύουν ακόμα σε αυτή την μπάντα. Σιγά-σιγά συνέρχομαι και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πώς κατάφερε αυτό το συγκρότημα και επιβίωσε απο την παγίδα του “Hair Metal” image των 80’s (για όσους ανίδεους τους κατέτασσαν επίμονα σε αυτό το “στυλ” λόγω της εμφάνισής τους).

Δυστυχώς από εκεί και πέρα όμως τα πράγματα παίρνουν τον κατήφορο. Τα υπόλοιπα τραγούδια είναι απλά μέτρια (για τα W.A.S.P. δεδομένα μιλάμε πάντα), υπάρχει ένα αχρείαστο reprise του «Heaven’s Hung In Black» το οποίο “κλέβει” χρόνο που θεωρητικά θα μπορούσε να είχε αξιοποιηθεί καλύτερα στον δίσκο και γενικά ο δίσκος τελειώνει πολύ γρήγορα (μόλις 43 λεπτά διάρκεια). Επίσης δυστυχώς δίνεται η εντύπωση οτι δεν υπάρχει “δέσιμο” ανάμεσα στα κομμάτια. Ίσως αν είχαν ταξινομηθεί διαφορετικά να ταίριαζαν καλύτερα...

Final Words: Καλός δίσκος, αλλά κυρίως για τους fans της μπάντας. Το καλό είναι οτι οι W.A.S.P. δείχνουν να είναι back on track. Είμαι αισιόδοξος οτι αυτός ο δίσκος θα γίνει “πάτημα” για το επόμενο «μεγάλο» album τους. Οπότε υπομονή...